คติธรรม?…การขอทรัพย์มรดกทุกสิ่งจากแม่ ปรกติแท้ ย่อมเป็นที่ขอมาจากวัน -ปีเกิด นั้น , ทว่า แต่การขอทรัพย์มรดกทุกสิ่งจากพ่อ อย่างแน่แท้ ทุกสิ่งนั้น ๆ บุคคล พึงขอได้จากวัน -ปีที่ตาย…
คติธรรม?…จะไปดูมัน ๆ ก็ไม่มาลงชื่อไว้สักคำ ฉะนั้น (กู) ก็ไม่ต้องไปดูมันหล่ะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร? , ทั้งนั้น โดยย่อหรือโดยสรุป ก็ย่อมเห็นแล้วว่า พวกนักบวชส่วนที่อาสาทำโพสต์ นั่น! มักมัวแต่ตีฝอยเรื่องไม่เป็นประโยชน์ แสดงแต่ความคับข้องใจ อันเป็นสาระ หรือไม่สาระ ยากจะรู้ สื่อ จะรวมไปที่เดียวว่า นักบวชพูด หรือยกแสดง เช่นนี้จะต้องวิเศษนัก ทั้งที่แท้ คือเรื่อง มัวแต่ตีฝอยเรื่องขี้กะโล้โท้ เป็นส่วนมาก คือบ่น หงอดแหงดด้วย การณ์ หรือด้วยคำที่เพริศ ฉะนั้นเอง หาใช่อาการ บทเรื่อง ที่จะนำร้ายดี หรือสาระแท้จริง จะได้นำมาให้ได้ หาได้ไม่ตัวชาติครอบครัว สถาบัน! คนธรรมดามีสถาบันครอบครัว มีคติ แลอุดมคติอันล้ำเลิศ วิเศษเลิศ อย่างไร? ก็คือครอบครัว ซึ่งก็พึงหาเหตุผล และวิเศษประเสริฐ ไปอย่างนั้น คือพูดอย่างนั้น , ชาติ ก็อ้างแต่อุดมคติ ที่เป็นอุดมคติล้ำเลิศ ของชาติ ศาสนา ก็อ้างแต่อุดมคติ ที่เป็นอุดมคติล้ำเลิศ ของศาสนา กษัตริย์ ก็อ้างแต่อุดมคติ ที่เป็นอุดมคติล้ำเลิศ ของกษัตริย์ ย่อมไม่เห็นมีเรื่องอะไร?ถ้าเรื่อง ทว่า แสดงไปเกินกว่านั้น โธ่เอ๋ย พุโธ่! นั่น ก็ย่อมเรียกว่า ตีฝอย! หาประโยชน์อื่นอันไม่ใช่ของตัว นั่นเอง เช่นว่า ทหาร จะแสดงความดีของพระของนักบวชไปทำไม คือก็ต้องยิ่งบ้าเท่านั้น คือมันก็ยิ่งจะเป็นทหารไม่ได้ และเช่นกัน นักบวช อันนั่น มันจะแสดงความดีของพ่อค้า และทหารไปทำไม เพราะเช่นนั้น ก็เท่ากับคนยิ่งบ้า คือเท่ากับว่า คนยิ่งจะเป็นนักบวชไปไม่ได้คือเรื่อง มันเป็นแค่เรื่องตีฝอย หาประโยชน์อื่น ๆ ซึ่งไม่หัวข้อเรื่อง ตามคติล้ำเลิศจริง ที่เป็นเรื่องคติธรรมตามโวหาร ตามบทธรรม นี่นะ! ท่านนิรนามเอ๋ย ท่านเป็นนักบวชมิใช่หรือ? ใยท่านจะมัวตีฝอยเพ้อเจ้อไปมากยิ่งทุกวัน ท่านจะตีฝอยความเช่นนั้น ไปมาก ๆ ทำไม? ทั้ง ๆ ที่บทแห่งพระไตรปิฎกคัมภีร์ ของทุก ๆ ชาติภาษา และภาคภาษาไทย ก็ชะเง้อรอแต่การจะให้ศึกษาได้มาจากท่าน มาอยู่ มาวินิจฉัย มาศึกษาอย่างจดจ่อแต่ธรรม ทุกบทตัวอักขระ ๆ ธรรมเช่นนั้น มันพึงจะต้องขอเข้าอาราธนานายทหาร หรือพวกช่างก่อสร้างมัสยิด หรือ? ที่คนไทยเราจะให้เขามาตรวจ มาอ่าน อย่างนี้…
คติธรรม?
返信削除…การขอทรัพย์มรดกทุกสิ่งจากแม่ ปรกติแท้ ย่อมเป็นที่ขอมาจากวัน -ปีเกิด นั้น , ทว่า แต่การขอทรัพย์มรดกทุกสิ่งจากพ่อ อย่างแน่แท้ ทุกสิ่งนั้น ๆ บุคคล พึงขอได้จากวัน -ปีที่ตาย…
คติธรรม?
返信削除…จะไปดูมัน ๆ ก็ไม่มาลงชื่อไว้สักคำ ฉะนั้น (กู) ก็ไม่ต้องไปดูมันหล่ะ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร? , ทั้งนั้น โดยย่อหรือโดยสรุป ก็ย่อมเห็นแล้วว่า พวกนักบวชส่วนที่อาสาทำโพสต์ นั่น! มักมัวแต่ตีฝอยเรื่องไม่เป็นประโยชน์ แสดงแต่ความคับข้องใจ อันเป็นสาระ หรือไม่สาระ ยากจะรู้ สื่อ จะรวมไปที่เดียวว่า นักบวชพูด หรือยกแสดง เช่นนี้จะต้องวิเศษนัก ทั้งที่แท้ คือเรื่อง มัวแต่ตีฝอยเรื่องขี้กะโล้โท้ เป็นส่วนมาก คือบ่น หงอดแหงดด้วย การณ์ หรือด้วยคำที่เพริศ ฉะนั้นเอง หาใช่อาการ บทเรื่อง ที่จะนำร้ายดี หรือสาระแท้จริง จะได้นำมาให้ได้ หาได้ไม่
ตัวชาติครอบครัว สถาบัน! คนธรรมดามีสถาบันครอบครัว มีคติ แลอุดมคติอันล้ำเลิศ วิเศษเลิศ อย่างไร? ก็คือครอบครัว ซึ่งก็พึงหาเหตุผล และวิเศษประเสริฐ ไปอย่างนั้น คือพูดอย่างนั้น , ชาติ ก็อ้างแต่อุดมคติ ที่เป็นอุดมคติล้ำเลิศ ของชาติ ศาสนา ก็อ้างแต่อุดมคติ ที่เป็นอุดมคติล้ำเลิศ ของศาสนา กษัตริย์ ก็อ้างแต่อุดมคติ ที่เป็นอุดมคติล้ำเลิศ ของกษัตริย์ ย่อมไม่เห็นมีเรื่องอะไร?
ถ้าเรื่อง ทว่า แสดงไปเกินกว่านั้น โธ่เอ๋ย พุโธ่! นั่น ก็ย่อมเรียกว่า ตีฝอย! หาประโยชน์อื่นอันไม่ใช่ของตัว นั่นเอง เช่นว่า ทหาร จะแสดงความดีของพระของนักบวชไปทำไม คือก็ต้องยิ่งบ้าเท่านั้น คือมันก็ยิ่งจะเป็นทหารไม่ได้ และเช่นกัน นักบวช อันนั่น มันจะแสดงความดีของพ่อค้า และทหารไปทำไม เพราะเช่นนั้น ก็เท่ากับคนยิ่งบ้า คือเท่ากับว่า คนยิ่งจะเป็นนักบวชไปไม่ได้
คือเรื่อง มันเป็นแค่เรื่องตีฝอย หาประโยชน์อื่น ๆ ซึ่งไม่หัวข้อเรื่อง ตามคติล้ำเลิศจริง ที่เป็นเรื่องคติธรรมตามโวหาร ตามบทธรรม นี่นะ! ท่านนิรนามเอ๋ย ท่านเป็นนักบวชมิใช่หรือ? ใยท่านจะมัวตีฝอยเพ้อเจ้อไปมากยิ่งทุกวัน ท่านจะตีฝอยความเช่นนั้น ไปมาก ๆ ทำไม? ทั้ง ๆ ที่บทแห่งพระไตรปิฎกคัมภีร์ ของทุก ๆ ชาติภาษา และภาคภาษาไทย ก็ชะเง้อรอแต่การจะให้ศึกษาได้มาจากท่าน มาอยู่ มาวินิจฉัย มาศึกษาอย่างจดจ่อแต่ธรรม ทุกบทตัวอักขระ ๆ ธรรมเช่นนั้น มันพึงจะต้องขอเข้าอาราธนานายทหาร หรือพวกช่างก่อสร้างมัสยิด หรือ? ที่คนไทยเราจะให้เขามาตรวจ มาอ่าน อย่างนี้…