คติธรรม?…ประเด็นว่าเขียนทำไม? มีกระไร คงควรไม่พูดดีกว่า เพราะบาทคาถา แห่ง คุณอาจารย์หนังสือ ในทางตำราหนังสือ ท่านว่าแล้ว ลงหน่วยที่จะทำอยู่เช่นนี้ ว่า ‘ท่านจงขีดเขียน’ ฉะนั้น พระไตรปิฎก แลการอยู่ด้วยไตรโลก จะอย่างไรพ้น! ก็เป็นภารธุระ พึงค้นหาปัญญาขีดเขียน เช่นนี้ ไปจนกว่าจะตายคือว่าต้องให้พ้น แล้วด้วยกิจธุระอื่น เราก็ย่อมต้องทำ เพื่อให้ดี ตามเขียนนั้น แม้นว่าตอนที่เขียนจะมีความไม่ดีอยู่มาก ๆ ก็ตาม เพราะสมมุติ , ฉะนั้น เรื่อง! หรือโดยหนังสือที่เราทำเองนี้ ก็จะได้ว่าถูก ถึงให้เผาไปพร้อมกับร่าง ณ แห่งใด เมื่อใด ที่ประลัยกัลป์ เกิดจะ เตือนด้วยบท หรือร้องบอกมา ด้วยบทของหนังสือ นั้น ๆ ที่ซึ่ง ย่อมจะต้องเผา ให้ไหม้ไปกับร่าง ณ ที่ซึ่ง จะมีแต่เสียงความดับสนิท และความแน่วนิ่ง ที่เป็นอยู่ด้วยกัน กับความดับสนิทซึ่งก่อนนั้น ควร สมมุติว่าข้าพเจ้า บวช! ซึ่งเพราะคนทั้งก็ยินดี ความเปรียบเรื่องว่าเป็นอย่างไร เรื่องที่ต่อโยงไปนี้ เปรียบเทียบ เรื่องเช่นนี้ มันก็ย่อมดั่งกับเรื่องนักร้องนักเล่นดนตรีข้างถนน นั่นแหละ คือปวงชนนิกรธรรม ย่อมต้องคิดว่า ‘อ่ะ! นั่นมันยังมิทันได้ร้องหรือเล่นเพลงเลย จงอย่าเพ่อไปให้สตางค์มัน’ ทีนี้ ลงมาถึงข้าพเจ้าบวช! นิกรชน ทั้งปวงทั้งผอง ท่านก็ย่อมว่าแต่สถานเดียวเท่านั้น คือเป็นต้องว่า ‘อะไร! นี่นะ มันยังไม่ได้อ่านตรวจทาน แล้วลงชื่อไว้เลยสักคำ อย่าเพ่อไปใส่บาตรมัน’…
คติธรรม?
返信削除…ประเด็นว่าเขียนทำไม? มีกระไร คงควรไม่พูดดีกว่า เพราะบาทคาถา แห่ง คุณอาจารย์หนังสือ ในทางตำราหนังสือ ท่านว่าแล้ว ลงหน่วยที่จะทำอยู่เช่นนี้ ว่า ‘ท่านจงขีดเขียน’ ฉะนั้น พระไตรปิฎก แลการอยู่ด้วยไตรโลก จะอย่างไรพ้น! ก็เป็นภารธุระ พึงค้นหาปัญญาขีดเขียน เช่นนี้ ไปจนกว่าจะตาย
คือว่าต้องให้พ้น แล้วด้วยกิจธุระอื่น เราก็ย่อมต้องทำ เพื่อให้ดี ตามเขียนนั้น แม้นว่าตอนที่เขียนจะมีความไม่ดีอยู่มาก ๆ ก็ตาม เพราะสมมุติ , ฉะนั้น เรื่อง! หรือโดยหนังสือที่เราทำเองนี้ ก็จะได้ว่าถูก ถึงให้เผาไปพร้อมกับร่าง ณ แห่งใด เมื่อใด ที่ประลัยกัลป์ เกิดจะ เตือนด้วยบท หรือร้องบอกมา ด้วยบทของหนังสือ นั้น ๆ ที่ซึ่ง ย่อมจะต้องเผา ให้ไหม้ไปกับร่าง ณ ที่ซึ่ง จะมีแต่เสียงความดับสนิท และความแน่วนิ่ง ที่เป็นอยู่ด้วยกัน กับความดับสนิท
ซึ่งก่อนนั้น ควร สมมุติว่าข้าพเจ้า บวช! ซึ่งเพราะคนทั้งก็ยินดี ความเปรียบเรื่องว่าเป็นอย่างไร เรื่องที่ต่อโยงไปนี้ เปรียบเทียบ เรื่องเช่นนี้ มันก็ย่อมดั่งกับเรื่องนักร้องนักเล่นดนตรีข้างถนน นั่นแหละ คือปวงชนนิกรธรรม ย่อมต้องคิดว่า ‘อ่ะ! นั่นมันยังมิทันได้ร้องหรือเล่นเพลงเลย จงอย่าเพ่อไปให้สตางค์มัน’
ทีนี้ ลงมาถึงข้าพเจ้าบวช! นิกรชน ทั้งปวงทั้งผอง ท่านก็ย่อมว่าแต่สถานเดียวเท่านั้น คือเป็นต้องว่า ‘อะไร! นี่นะ มันยังไม่ได้อ่านตรวจทาน แล้วลงชื่อไว้เลยสักคำ อย่าเพ่อไปใส่บาตรมัน’…